Zespół cerkwi wykutych w skale w Iwanowie (dziedzictwo kulturowe)

Skalne cerkwie w Iwanowie (buł. Ивановски скални църкви (Iwanowski skałni cyrkwi)) – zespół wykutych w skale monolitycznych kościołów, kaplic i klasztorów położonych w pobliżu wsi Iwanowo, 20 km na południe od miasta Ruse. Obiekty sakralne wykute zostały w skałach tworzących wysoki brzeg rzeki Rusenski Łom, 32 metry ponad poziomem rzeki. W ich wnętrzu w dobrym stanie zachowały się średniowieczne freski pokrywające ściany i sklepienia. Freski z Iwanowa, podobnie jak malowidła w cerkwi Bojańskiej i monastyrze Zemen, stanowią apogeum bułgarskiego malowidła sakralnego.

Monastyr Archanioła Michała został wykuty w wapiennej skale w latach 1218–1235 na polecenie Joachima, późniejszego patriarchy Bułgarii. Cerkiew Przemienienia Pańskiego została wykuta jeszcze przed powstaniem klasztoru, po powrocie Joachima z góry Athos i osiedleniu się mnicha nad brzegiem Rusenskiego Łomu, dopływu Dunaju.

Carowie Bułgarii Iwan Aleksander i Iwan Asen II składali dary ze złota na rzecz kompleksu klasztornego, co upamiętniają umieszczone na ścianach kilku cerkwi malowidła przedstawiające darczyńców.

W ciągu czterech stuleci do klasztoru Archanioła Michała dobudowano liczne kaplice, cerkwie i cele dla mnichów. W apogeum rozwoju w Iwanowie istniało około 40 skalnych cerkwi oraz około 300 innych budowli sakralnych. W czasach późnego średniowiecza zespół klasztorny św. Joachima został podniesiony do rangi patriarchatu i stał się w XIV wieku ważnym najważniejszym w Bułgarii ośrodkiem rozwoju hezychazmu. Podstawą tej doktryny religijnej było wyrzeczenie się przez człowieka wszelkich namiętności dla pełnego zjednoczenia z Bogiem. Klasztor utrzymywał bliskie kontakty z bułgarską stolicą w Weliko Tyrnowo. Podbój Bułgarii przez Imperium Osmańskie nie spowodował natychmiastowego upadku monastyru, ale przyczynił się do stopniowego spadku jego znaczenia.